មានរឿងខ្លះដែលអ្នកមិនគួរចែករំលែកអំពីកូនរបស់អ្នក ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កិត្តិយសរបស់អ្នកនិងកូនរបស់អ្នកនោះទេ។ ប្រធានបទសំណព្វរបស់ម្តាយភាគច្រើនគឺបញ្ហាទាក់ទងនឹងកូនរបស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើម្តាយជារឿយៗប្រើកូនរបស់គាត់ជាប្រធានបទនៃការសន្ទនាជាមួយអ្នកដទៃ នេះអាចនាំឱ្យមានស្ថានភាពមិនល្អសម្រាប់កូនរបស់គាត់។ ម្ដាយដែលមានប្រាជ្ញានឹងដឹងដើម្បីជៀសវាងការនិយាយបីយ៉ាងដូចខាងក្រោម៖

១.ពិន្ទុរបស់កុមារ៖ ថ្មីៗនេះ លោក Tran បានត្រឡប់មកស្រុកកំណើតរបស់គាត់ពីប្រទេសចិន ដើម្បីចូលរួមពិធីខួបកំណើតគម្រប់ 90 ឆ្នាំរបស់លោកយាយ។ ក្នុងអំឡុងពេលទទួលទានអាហារ ស្ថានភាពដ៏ឆ្គាំឆ្គងមួយបានកើតឡើង នៅពេលដែលបងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់បានលើកឡើងពីលទ្ធផលតេស្តរបស់កូនប្រុសគាត់ ដោយសរសើរកូនរបស់គាត់ម្តងហើយម្តងទៀតថាធ្វើបានល្អ និងជាប់ចំណាត់ថ្នាក់កំពូលទាំង 10 នៃថ្នាក់។ ឮពាក្យសរសើរ សាច់ញាតិ និងមិត្តភ័ក្តិទាំងអស់បានងក់ក្បាលសរសើរ ដោយបង្ហាញពីក្តីរំភើបរីករាយចំពោះអនាគតរបស់កុមារក្នុងការចូលរៀននៅសកលវិទ្យាល័យដ៏មានកិត្យានុភាព។ បងប្អូនជីដូនមួយរបស់លោក Tran បានអួតដោយរីករាយ ហើយភ្លាមៗនៅពេលដែលមានការចាប់អារម្មណ៍ នាងបានបន្តសរសើរស្នាដៃរបស់កូនប្រុសនាង។ នៅពេលនោះ ក្មេងប្រុសនោះក្រោកឈរឡើង ហើយតបទៅម្តាយវិញថា៖ «ម៉ាក់ឈប់បង្ហាញពិន្ទុរបស់ខ្ញុំទៅ ?»។ ឮដូច្នោះ បងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាងបានជំទាស់ថា៖ «បើអ្នកប្រឡងបានល្អ ហើយបានពិន្ទុខ្ពស់ តើមានអ្វីខ្មាសអៀនក្នុងការប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាអំពីវា? ក្មេងប្រុសនោះស្រែកថា " ខ្ញុំពិតជាមិនពេញចិត្តទេនៅពេលដែលម៉ាក់តែងតែដើរអួតពីពិន្ទុខ្ញុំបែបនេះ ចុះបើទៅថ្ងៃមុខខ្ញុំមិនពូកែដូចឥលូវ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់នឹងសើចចម្អកមកកាន់ខ្ញុំ?" ពេលនោះក្មេងប្រុសក៏រត់ចេញពីផ្ទះ។ បងប្អូនជីដូនមួយរបស់លោក Tran មិនយល់ថាហេតុអ្វីបានជាការបង្ហាញពីពិន្ទុរបស់កូនគាត់ បណ្តាលឱ្យក្មេងប្រុសនោះមានប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំងក្លាដូច្នេះ។ តាមពិតទៅនេះមិនមែនជាលើកទីមួយទេដែលនាងអួតពីស្នាដៃរបស់កូន។ តាមទស្សនៈផ្លូវចិត្ត ការអួតខ្លួនឥតឈប់ឈរអំពីពិន្ទុរបស់កុមារបង្ហាញពីតម្រូវការដើម្បីបំពេញនូវមោទនភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ម្តាយ។ ដោយមិនគិតពីហេតុផលផ្លូវចិត្ត ការលើកឡើងពីពិន្ទុរបស់កុមារជាសាធារណៈឥតឈប់ឈរ អាចបណ្តាលឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កុមារអាចមានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀននៅពេលដែលឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេអួតជាសាធារណៈ ហើយមានអារម្មណ៍ថាមានសម្ពាធក្នុងការរក្សាការសម្តែង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កុមារអាចបង្កើតភាពក្រអឺតក្រទមពីការសរសើរហួសហេតុ។ ការស្រាវជ្រាវផ្នែកចិត្តសាស្រ្តក៏បង្ហាញផងដែរថា ការផ្តោតលើសមិទ្ធិផលច្រើនពេក និងការអួតឥតឈប់ឈរ ប្រហែលជាមិនផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់ការអភិវឌ្ឍន៍ទូទៅរបស់កុមារ និងប៉ះពាល់អវិជ្ជមានដល់ទំនាក់ទំនងឪពុកម្តាយ និងកូន។

២.និយាយរឿងអាម៉ាស់អំពីកុមារ៖ មានម្តាយម្នាក់ដែលកូនប្រុសរបស់គាត់រៀនថ្នាក់ទី 5 នៅថ្ងៃមួយគាត់បានមើលរូបថតចាស់ៗហើយបានឃើញរូបភាពកូនប្រុសរបស់គាត់កំពុងដេកស្រាតលើគ្រែកាលពីគាត់នៅក្មេង។ ដំបូងឡើយ មានតែក្រុមគ្រួសារទេដែលដឹងអំពីរូបថតទាំងនេះ ប៉ុន្តែក្នុងអំឡុងពេលសន្និសីទឪពុកម្តាយ-គ្រូបង្រៀន ម្តាយបានចែករំលែករូបថតដ៏អាម៉ាស់របស់កូនរបស់គាត់ជាមួយឪពុកម្តាយផ្សេងទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មាន រូបភាពទាំងនេះបានសាយភាយពេញថ្នាក់ ធ្វើឱ្យក្មេងប្រុសនេះត្រូវមិត្តភ័ក្តិចំអកឱ្យ និងមានអារម្មណ៍ថាគាត់លែងចង់ទៅសាលារៀនទៀតហើយ។ ឪពុកម្តាយជាច្រើនគិតថាកូនរបស់ពួកគេនៅក្មេង ដូច្នេះពួកគេមិនយល់អ្វីទាំងអស់ ហើយងាយស្រួលចែករំលែករឿងអាម៉ាស់របស់ពួកគេជាមួយអ្នកដទៃ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កុមារមានអារម្មណ៏ខ្មាស់អៀន និងការគោរពខ្លួនឯងដូចគ្នាទៅនឹងមនុស្សពេញវ័យដែរ។ ដូច្នេះហើយ ឪពុកម្តាយត្រូវផ្លាស់ប្តូរការគិត និងចាត់ទុកកូនជាបុគ្គលដែលមានមនោសញ្ចេតនា និងគោរពរឿងឯកជនរបស់ពួកគេផង។

៣.កុំនិយាយពីផែនការ និងក្តីសុបិនរបស់កូនអ្នក៖ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ម្តាយម្នាក់នៅក្នុងប្រទេសចិន បានប្រាប់សាច់ញាតិអំពីគម្រោងរបស់កូនស្រីគាត់ ដើម្បីបន្តការសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិត។ នាងមិនយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាពេលសាច់ញាតិនាងសួរពីគម្រោងអនាគតរបស់កូនស្រី នាងបានទទួលការឆ្លើយតបយ៉ាងខឹងសម្បារពីកូនស្រី។ មូលហេតុនៃការខឹងរបស់ក្មេងស្រីនេះគឺសាមញ្ញណាស់ ការសិក្សាដើម្បីប្រឡងយកអនុបណ្ឌិតបាននាំមកនូវសម្ពាធជាខ្លាំង ហើយនាងមិននឹកស្មានថាម្ដាយរបស់នាងនឹងប្រាប់រឿងនេះដល់សាច់ញាតិរបស់នាងឡើយ។ ជាលទ្ធផល ត្រឹមតែរយៈពេលពីរថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ សាច់ញាតិរបស់នាងស្ទើរតែទាំងអស់បានដឹងអំពីផែនការរបស់នាង។ សាច់ញាតិតែងតែទូរស័ព្ទមកសួរសំណួរ និងផ្តល់យោបល់ ដោយបង្ខំនាងឱ្យប្រាប់ពីដំណើរការនៃការប្រឡង ដែលធ្វើឱ្យក្មេងស្រីនោះមានសម្ពាធកាន់តែខ្លាំង។ ត្រូវចាំថានៅពេលដែលឪពុកម្តាយចែករំលែកផែនការកូនរបស់ពួកគេជាមួយអ្នកដទៃ នេះអាចបង្កើតសម្ពាធដែលមិនចង់បាន ពីព្រោះភាពជោគជ័យមិនត្រឹមតែអាស្រ័យទៅលើការខិតខំប្រឹងប្រែងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានកត្តាជាច្រើនទៀតផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ ឪពុកម្តាយគួរតែជៀសវាងការចែករំលែកផែនការ និងក្តីសុបិនរបស់កូនៗជាមួយអ្នកដទៃ។ យកល្អគួរតែទុកឲ្យអ្វីៗកើតឡើងដោយស្ងាត់ៗ ហើយពេលអ្នកសម្រេចបានជោគជ័យ សឹមប្រកាសប្រាប់សាច់ញាតិតាមក្រោយទើបជារឿងល្អ៕