គ្រួសារដែលបែកបាក់ ឬ ឪពុកម្តាយតែងតែឈ្លោះប្រកែកគ្នាមិនចុះសម្រុង នឹងធ្វើអោយកូនជួបសំណាងអាក្រក់ និងរងសម្ពាធយ៉ាងខ្លាំង។ របៀបដែលឪពុកម្តាយចិញ្ចឹមកូនអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើជីវិតរបស់កូនពួកគេ។ គ្រួសារនីមួយៗគឺមានរចនាប័ទ្មមាតាបិតាខុសៗគ្នា ហើយឪពុកម្តាយគ្រប់រូបសុទ្ធតែជាគម្រូដែលកូនត្រូវរៀនសូត្រតាម។ ហើយប្រសិនបើកូនធំឡើងដោយមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត វាអាចទាក់ទងនឹងរបៀបដែលឪពុកម្តាយរបស់គាត់ចិញ្ចឹមគាត់។

ក្នុងនោះកុមារដែលមិនសប្បាយចិត្តច្រើនតែកើតចេញពីគ្រួសារទាំងបួនដូចខាងក្រោម៖

១.គ្រួសារដែលខ្វះឪពុក៖ ក្នុងករណីជាច្រើន ម្តាយត្រូវមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការថែទាំ និងអប់រំកូន ចំណែកឪពុកអាចអវត្តមានដោយសារការងារ ឬ ជម្លោះក្នុងគ្រួសារ។ ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ការមិនសប្បាយចិត្ត និងជម្លោះរវាងឪពុកម្តាយអាចជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់ការអភិវឌ្ឍន៍ និងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់កុមារ។

នៅក្នុងវប្បធម៌ប្រពៃណី ឪពុកតែងតែដើរតួជាគំរូនៃការអះអាង និងទំនួលខុសត្រូវ ខណៈដែលម្តាយផ្តល់ភាពកក់ក្តៅ និងក្តីស្រលាញ់។ វត្តមានរបស់ឪពុកអាចជួយកុមារអភិវឌ្ឍស្មារតីនៃការទទួលខុសត្រូវ និងបង្កើតឆន្ទៈដ៏រឹងមាំ។ ដូច្នេះហើយ ការដែលកូនធំឡើងដោយគ្មានឪពុកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃអាចជាចំណុចខ្វះខាតដ៏សំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍របស់ពួកគេ។

២.គ្រួសារតែងតែឈ្លោះប្រកែកគ្នា៖ ការឈ្លោះប្រកែកគ្នាក្នុងគ្រួសារជាញឹកញាប់ក៏បណ្តាលឱ្យមានបញ្ហាជាច្រើនដល់ការអភិវឌ្ឍន៍របស់កុមារផងដែរ។ នៅក្នុងបរិយាកាសជម្លោះ កុមារតែងតែមានភាពរសើប និងមានការគោរពខ្លួនឯងទាប ហើយអាចបង្ហាញអាកប្បកិរិយាអវិជ្ជមានដូចជា ឆាប់ខឹង ឬ ហឹង្សា។ ពួកគេច្រើនតែមានអារម្មណ៍អសន្ដិសុខ និងមិនទទួលបានការស្រលាញ់ត្រឹមត្រូវក្នុងគ្រួសារ។ នេះអាចនាំឱ្យមានផលវិបាកធំ ៗ នាពេលអនាគត និងប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍន៍របស់ពួកគេ។ ដើម្បីជួយកុមារឱ្យលូតលាស់រឹងមាំ និងសប្បាយរីករាយ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺបង្កើតបរិយាកាសគ្រួសារប្រកបដោយសន្តិភាព ជៀសវាងជម្លោះដែលមិនចាំបាច់ និងធានាថាកុមារទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ និងការគាំទ្រពីឪពុកម្តាយទាំងពីរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ និងការចែករំលែកកាន់តែច្រើន នឹងជួយកុមារអភិវឌ្ឍទំនុកចិត្ត និងជោគជ័យក្នុងជីវិត។

៣.ឪពុកម្តាយគ្រប់គ្រងកូនរបស់ពួកគេតឹងតែងពេក៖ ឪពុកម្តាយដែលគ្រប់គ្រងកូនរបស់ពួកគេតឹងពេកអាចបណ្តាលឱ្យខូចខាតផ្លូវចិត្តរយៈពេលវែង ធ្វើឱ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមានកម្រិត និងមិនមានសេរីភាពក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ នៅពេលដែលឪពុកម្តាយបង្ខំកូនរបស់ពួកគេ ពួកគេអាចមានអារម្មណ៍ថាមានឧបសគ្គ និងមិនអាចអភិវឌ្ឍដោយខ្លួនឯងបាន។

៤.គ្រួសារប្រើភាសា "ហឹង្សា" ដើម្បីអប់រំកុមារ៖ ការប្រើភាសាហឹង្សាក្នុងគ្រួសារក៏អាចបណ្តាលឱ្យមានការខូចខាតយូរអង្វែងដល់ផ្លូវចិត្តរបស់កុមារផងដែរ។ ការស្តីបន្ទោស និងការរិះគន់អាចបង្កើតរបួសផ្លូវចិត្តយ៉ាងជ្រៅ ដែលប៉ះពាល់ដល់ទំនុកចិត្ត និងការអភិវឌ្ឍន៍របស់កុមារ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការប្រើពាក្យស្ងប់ស្ងាត់ និងលើកទឹកចិត្តនឹងជួយកូនមានអារម្មណ៍ថាទទួលបានក្តីស្រឡាញ់ និងមានទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំង៕

ប្រភព៖ បរទេស

ប្រែសម្រួលដោយ៖ ក្នុងស្រុក