ឈានដល់វ័យមួយ យើងបានឆ្លងកាត់រឿងរ៉ាវជាច្រើនក្នុងជីវិត និងបានជួបមនុស្សថ្មីៗប្លែកៗ យើងក៏ត្រូវតែដឹង និងចងចាំឱ្យច្បាស់នូវរឿងទាំង ៣ យ៉ាងនេះ កុំភ្លេចឱ្យសោះ។

១. កុំភ្លេចក្រុមគ្រួសារ និងទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នកក្នុងនាមជាកូន ៖ បុរាណបានពោលថា «ធម៌ល្អមួយរយជាទេពអប្សរ» ការគោរពកោតខ្លាចជាស្តង់ដារសំខាន់មួយដើម្បីវាយតម្លៃភាពថ្លៃថ្នូររបស់បុគ្គល។ ព្រះតែងតែប្រទានពរដល់កូនកតញ្ញូតែប៉ុណ្ណោះ។ ពេលឪពុកម្ដាយនៅមានជីវិត ត្រូវដឹង និងសងគុណដល់អ្នកមានគុណឱ្យបានល្អ ព្រោះថាពេលវេលាដើរទៅមុខ បើហួសហើយ មិនអាចត្រឡប់វិញបានទេ។ ការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាឪពុកម្តាយដែលមានវ័យចំណាស់ គឺដូចគ្នាទៅនឹងរបៀបដែលឪពុកម្តាយរបស់យើងបានចិញ្ចឹមយើងដោយអត់ធ្មត់តាំងពីក្មេង នោះគឺជាការគោរពបូជាដ៏ថ្លៃថ្លា។

២. កុំភ្លេចគុណធម៌ ចងចាំប្រភពទឹក ៖ មានសុភាសិតមួយឃ្លាពោលថា «ដើមឈើខ្ពស់ប៉ុនណាក៏មិនភ្លេចឫសដែរ ទោះអ្នកនោះរុងរឿងយ៉ាងណាក៏កុំភ្លេចការដឹងគុណ»។ អ្នកដែលបានជួយយើង ទោះបីទៅដល់ទីណា ដាច់ខាតហាមភ្លេចគុណគេ ត្រូវតែនឹក ចងចាំ ហើយត្រូវសងគុណគេឱ្យបានល្អ។

៣. កុំភ្លេចចេតនាដើម ដែលជាកម្លាំងចិត្តក្នុងការព្យាយាម ៖ ពិភពលោកមានភាពស្មុគស្មាញ និងពោរពេញដោយសេចក្តីប្រាថ្នា និងការល្បួង ដែលបណ្តាលឱ្យមនុស្សជាច្រើនបាត់បង់ខ្លួនឯង។ មនុស្សគ្រប់រូបមានជីវិតតែមួយ ហើយជីវិតមិនអាចកើតឡើងម្តងទៀតបានទេ។ រាល់ពេលដែលអ្នកជួបការលំបាក ឬឧបសគ្គ សូមក្រឡេកមើលដំណើរដ៏លំបាកដែលអ្នកបានធ្វើដំណើរ ហើយចងចាំពីមូលហេតុដែលយើងចាប់ផ្តើម។ មានតែការមិនបំភ្លេចនូវបំណងប្រាថ្នា និងគោលដៅដែលយើងបានកំណត់ដំបូងទេ ទើបយើងអាចរកឃើញក្តីសង្ឃឹមនៅពីក្រោយអ័ព្ទ តស៊ូព្យាយាមក្នុងជីវិត និងសម្រេចបាននូវគោលដៅដើមរបស់យើង៕