មនុស្សដែលមានលក្ខណៈទាំង ៣ យ៉ាងនេះ គឺជាប្រភេទមនុស្សដែលមានតែរឿងអាក្រក់ៗ និងបញ្ហាចូលមកក្នុងជីវិត គ្មានផ្លូវរីកចម្រើន ល្អប្រសើរឡើយ។

១. មនុស្សមានចិត្តលោភលន់

ក្នុងជីវិតនេះ មនុស្សមានការលោភលន់មិនចេះចប់។ យើងតែងតែមានអារម្មណ៍ថាខ្វះខាត បានមួយចង់បានពីរ ចង់បានមិនចេះចប់មិនចេះហើយ។ ប៉ុន្តែបើអ្នកកាន់តែលោភលន់ នោះបេះដូងរបស់អ្នកកាន់តែសោកសៅ និងនឿយហត់កាន់តែខ្លាំង។ អ្នកខ្លះនិយាយថា មនុស្សមិនអាចរស់នៅដោយគ្មានអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងលុយបានទេ។ បើគេងាយបោះបង់សេចក្តីត្រូវការទាំងនោះ តើគេរស់យ៉ាងណា?

ព្រះពុទ្ធបានបង្រៀនឱ្យលះបង់ក្នុងន័យផ្សេងពីការលះបង់។ ការមិនលោភលន់មិនមែនមានន័យថា មិនមានការខិតខំប្រឹងប្រែងនោះឡើយ។ ការបោះបង់ចោលនៅទីនេះ មិនមែនសម្ដៅលើទ្រព្យសម្បត្តិ ឬលុយកាក់ទេ តែនិយាយពីចិត្តសោកសៅ និងបាក់ទឹកចិត្ត។

ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចឱ្យពួកគេទៅបានទេ ការសង្ស័យប្រភេទនេះ នឹងបំពុលព្រលឹងអ្នកបន្តិចម្តងៗ ដែលបណ្តាលឱ្យអ្នកគ្មានថ្ងៃមានសន្តិភាពឡើយ។ ការលះបង់ពិតជារឿងចំណេញ និងខាតអាស្រ័យលើវាសនា។ ប្រសិនបើអ្នកសាបព្រួសគ្រាប់ពូជល្អ អ្នកមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអំពីការប្រមូលផលមិនល្អនោះទេ។ ការលោភលន់ប្រៀបដូចជាថ្នាំពុល វានឹងសម្លាប់អ្នកបន្តិចម្តងៗដោយមិនដឹងខ្លួន។

២. មនុស្សដែលតែងតែចង់បានច្រើន តែមិនដែលត្រូវចិត្ត

ភាពលោភលន់របស់មនុស្សគឺគ្មានដែនកំណត់ បើអ្នកមិនចេះគ្រប់គ្រាន់ទេ ចូរបន្តស្វែងរកវា។ សម្រាប់តម្រូវការ និងសេចក្តីប្រាថ្នារបស់មនុស្ស ជីវិតនេះមិនចេះគ្រប់គ្រាន់ទេ។ សុភមង្គលមានតែក្នុងលោកនេះប៉ុណ្ណោះ ហើយនៅពេលដែលមនុស្សអាចកម្ចាត់ចោលនូវសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនសមហេតុផល ទើបអាចមានសុភមង្គលបាន។

៣. មនុស្សដែលតែងតែលិចលង់ក្នុងអតីតកាល

ក្នុងជីវិតនេះ មានរឿងជាច្រើនកើតឡើងដែលមិនបានទៅតាមការចង់បានរបស់យើង។ ពេលខ្លះយើងត្អូញត្អែរ និងសោកសៅដោយមិនបានដោះស្រាយអ្វីសោះ តែបែរជាធ្វើឱ្យខ្លួនយើងកាន់តែនឿយហត់។

បើវាជាអតីតកាល អ្នកត្រូវតែទុកវាចោល។ បើអ្នកកាន់តែឱបក្រសោប អ្នកនឹងរស់នៅដោយគ្មានក្ដីសុខឡើយ បើបុគ្គលនេះនៅតែបន្តរស់ក្នុងការសោកស្តាយអាឡោះអាល័យចំពោះឧត្តមភាពរបស់ខ្លួនក្នុងអតីតកាល។ ការឱបក្រសោបនូវអតីតកាល គឺជារណ្តៅដែលគ្មានបាត ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សអស់កម្លាំងក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងគ្មានទីបញ្ចប់របស់ពួកគេ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការដែលមិនអាចសម្រេចបាន៕