មនុស្សគ្រប់រូបនឹងប្រព្រឹត្តរឿងទាំងនេះក្នុងជីវិត ហើយពេលចាស់ទៅក៏ហួសពេល ចុងក្រោយនៅសល់តែពាក្យថាសោកស្ដាយតែប៉ុណ្ណោះ។

១. ការមិនដឹងពីរបៀបឱ្យតម្លៃពេលវេលា

នៅពេលយើងនៅក្មេង ហើយមានពេលវេលាដ៏សុខស្រួល យើងទាំងអស់គ្នាគិតថាជីវិតគឺវែងណាស់ ហើយអ្វីៗគឺស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់យើង។ អ្វីដែលអ្នកមិនអាចធ្វើបានថ្ងៃនេះនឹងធ្វើនៅថ្ងៃស្អែក គ្មានបញ្ហាអ្វីឡើយ។ ប៉ុន្តែពេលវេលាកន្លងផុតទៅលឿនជាងការគិត ធ្មេចបើកៗ ច្រើនឆ្នាំក៏កន្លងផុតទៅ កុំចាំដល់ពេលនោះទើបស្តាយក្រោយ។

មនុស្សជាច្រើនត្រូវចងចាំថា អ្នករស់នៅបានតែម្តងគត់ក្នុងជីវិតរបស់អ្នក កុំធ្វើអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកស្តាយក្រោយ។ អ្នកគួរតែរៀនដើម្បីកែលម្អខ្លួនឯង ជាជាងខ្ជះខ្ជាយលុយទៅលើរឿងគ្មានប្រយោជន៍។ អ្នកគួរតែព្យាយាមដើម្បីវា មិនត្រូវបានជ្រើសរើសការលួងលោមភ្លាមៗនោះទេ។ ពេលអ្នកឆ្លងកាត់ជីវិតឡើងចុះ នោះអ្នកនឹងយល់ថាអ្វីដែលល្អទាំងអស់ចាប់ផ្ដើមពីរឿងតូចបំផុតឱ្យតម្លៃវា។

២. ការបាត់បង់មនុស្សដែលអ្នកស្រលាញ់

អ្វីដែលមនុស្សជាច្រើនសោកស្ដាយរហូតដល់ស្លាប់ គឺបានជួបមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់តែបែរជាបាត់បង់ទៅវិញ។ ស្រលាញ់គ្នា តែដោយសារការយល់ច្រលំដែលមិនចាំបាច់ ទើបបែកគ្នា។ ជីវិតគឺបែបនេះ ទាល់តែបាត់បង់ទើបស្តាយក្រោយ វាពិតជាសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះហើយ កុំបណ្ដោយឱ្យបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទៅ ដោយហេតុតែការយល់ច្រឡំ ឬការអាក់អន់ចិត្តគ្នា វាជារឿងអត់ប្រយោជន៍ណាស់។ ទម្រាំបានជួប ទម្រាំបានស្គាល់ គឺប្រើពេល ប្រើមនោសញ្ចេតនាសាងទំនាក់ទំនងឡើង ហេតុនេះហើយ កុំឱ្យបាត់បង់ដោយងាយ។

៣. មិនអាចតបស្នងសងគុណឪពុកម្តាយបាន

ទាន់នៅក្មេង កុំចាំដល់ឪពុកម្តាយស្លាប់ ទើបស្តាយក្រោយ។ កូនដែលគោរពឪពុកម្ដាយ គឺជាការបណ្ដុះបណ្ដាលដ៏ល្អបំផុត។ បើអ្នកមិនអាចមើលថែឪពុកម្ដាយបានល្អទេ ជីវិតនេះគ្រាន់តែបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ ឪពុកគឺជាស្ថានសួគ៌ ម្តាយគឺជាផែនដី ឪពុកម្តាយ គឺជាស្ថានសួគ៌ និងផែនដីរបស់យើង ពួកគាត់គឺជាមនុស្សដែលនៅជាប់នឹងយើង នៅក្បែរយើងបំផុត បើគ្មានពួកគាត់ទេ ក៏គ្មានយើងនេះដែរ។

អ្វីដែលឪពុកម្តាយលះបង់ដើម្បីយើង គឺពេញមួយជីវិត។ ឪពុកម្តាយតែងតែសង្ឃឹមថាកូនរបស់ពួកគាត់អាចរស់នៅដោយសប្បាយរីករាយ និងសន្តិភាព។ ឪពុកម្តាយតែងតែស្រលាញ់កូន ប៉ុន្តែមានកូនៗមួយចំនួនខឹងឪពុកម្តាយ និងបោះបង់ចោលឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។ មានតែពេលបាត់បង់ឪពុកម្តាយទេ ទើបអ្នកស្តាយក្រោយ៕