គីមស៑ូជីងនិយាយមិនបានទេក៏រត់ទៅតាមលោកភារឹទ្ធរួចនិយាយឈប់សិនលោកភារឹទ្ធនិយាយមានការអីលោកស្រីអគ្គនាយកគីមស៑ូជីងនិយាយលោកកុំនិយាយដូច្នោះអម្បិញមកពីខ្ញុំបារម្មណ៍ទើបនិយាយអីមិនចេះគិតលោកភារឹទ្ធនិយាយមិនមែនខ្លាចបែកការទេដឹងគីមស៑ូជីងនិយាយខ្លាចអីទៅខ្ញុំមានជាមួយលោកខ្ញុំក្រែងចិត្តលោកស្រាប់ទៅហើយម៉េចហា៑នធ្វើរឿងមិនគម្បីទៅតែនេះមកពីគាត់មិនស្តាប់តាមខ្ញុំទើបលោកភារឹទ្ធនិយាយកុំមកសម្តែងនៅមុខយើងបានហើយយើងគ្មានពេលទេយើងទៅហើយគីមស៑ូជីងនិយាយលោកទៅស្មោះនិងស្រីម្នាក់នោះគេផ្តល់អ្វីឲ្យលោកខ្លះបើលោកនៅខាងខ្ញុំលោកនិងបានទេ្វដងដែលនាងឲ្យលោកលោកភារឹទ្ធនិយាយចាំដល់នោះសិនទៅពេលនេះនាងមានអីឲ្យខ្ញុំក្រៅពីគីមស៑ូជីងនិយាយលោកមើលស្អីលោកភារឹទ្ធនិយាយគ្មានស្អីទេមិនបាននៅកំដរទេគីមស៑ូជីងហ្ហេ!ចង្រៃមែន។

សុធារីមកដល់ឃើញគីមស៑ូជីងកំពុងព្យាយាមបើកបន្ទប់លោកស្រីស៑ូ សានគាត់សួរស៑ូជីងធ្វើស្អីគីមស៑ូជីង និយាយហហ្ហេ!អ្នកមីងបំភ័យខ្ញុំស្លាន់ហើយសុធារី និយាយឯងធ្វើអីលឹបលៗឬឯងចង់បានសោរបន្ទប់អ្នកបង គីមស៑ូជីងនិយាយត្រូវហើយសុធារីមើលមុខនាង ហើយក៏ឆ្លើយមកពីខ្ញុំបារម្មណ៍ពីលោកស្រីហើយខ្ញុំចង់មើលបន្ទប់លោកស្រីមានអ្វីខ្លះអាចបញ្ជាក់គាត់មិនបានធ្វើរឿខុសច្បាប់សុធារីនិយាយពិតមែនទេខ្ញុំស្មានថាគីម ស៑ូជីងនិយាយស្មានអីឬអ្នកមីងគិតថាខ្ញុំចង់ឲ្យគាត់ជាប់គុកសុធារីនិយាយស៑ូជីងហ៎ា!គីមស៑ូជីងនិយាយមិនអីទេអ្នកមីងខ្ញុំយល់រឿងនេះសូម្បីតែខ្ញុំខ្លូនឯងក៏មិនយល់ដែរហើយនាងធ្វើជាយំរួចនិយាយខ្ញុំម៉េចនិងហ៑ានលេងល្បិចដាក់លោកស្រីទៅគ្រាន់តែខ្ញុំមានសុចិត្រាជាមួយលោកប្រធានខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខុសណាស់ទៅហើយសុធារីនិយាយកុំយំអីសុំទោសខ្ញុំយល់ច្រឡំលើនាងនេះកូនសោរបន្ទប់ចង់ធ្វើអីក៏ធ្វើទៅគីមស៑ូជីងនិយាយអ្នកមីងអរគុណអ្នកមីងហើយក៏ឱបសុធារីរួចញញឹមបន្តិចហើយនិយាយថាខ្ញុំចូលទៅមើលសិនតែកុំឲ្យអ្នកណាដឹងថាខ្ញុំចូលឲ្យសោះសុធារីសួរហេតុអីព្រោះខ្ញុំចង់ធ្វើរឿងខ្លះជូនលោកស្រីហើយក៏ជាការសុំទោសផងបើសុធារីអូ!ខ្ញុំយល់ហើយនាងខ្លាចគេយល់ច្រឡំមែនទេកុំបារម្មណ៍ខ្ញុំមិនប្រាប់អ្នកណាគីមស៑ូជីងនិយាយរួមទាំងលោកប្រធានដែរសុធារីនិយាយថាម៉េចគីមស៑ូជីងបណាអ្នកមីងសុធារីនិយាយក៏បានតែប្រញាប់ទៅប្រយ័ត្នគាត់មកទាន់យើងមិនដឹងទេគីមស៑ូជីងនិយាយបើលោកមកអ្នកមីងជួយកុហក់ឲ្យខ្ញុំបន្តិចទៅសុធារីនិយាយហ៎ាគីមស៑ូជីងនិយាយអ្នកមីងសុធារីនិយាយអ្ហឺ!ទៅចុះ។លោកសុធាមកវិញសុធារីសួរយ៉ាងម៉េចហើយបងប្រុសលោកសុធានិយាយមេធាវីកំពុងរៀបចំឯកសារហើយនិងជួយរឿងក្តីនេះជាមិនខានហើយអីនឆាយយ៉ាងម៉េចហើយសុធារីនិយាយពេលនេះនៅសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួននៅឡើយលោកសុធានិយាយបើនាងដឹងខ្លួនប្រាប់នាងថាមេធាវីនិងជួយម្តាយនាងបានកុំបារម្មណ៍អីសុធារីនិយាយជាការពិតមែនទេអីនឆាយមកឮរួចនិយាយលោកប៉ាជាការពិតហ្ហេ!លោកសុធាងក់ក្បាលហើយនិយាយមេធាវីនិយាយថាទោសដែលម្តាយឯងធ្វើអាចនិងសេុីបអង្កេតហើយប្រើពេលលោកមេធាវីអាចស្នើទៅតុលាការដើម្បីឲ្យម្តាយឯងនៅក្រៅឃុំមួយរយះហើយបើគ្មានភស្តតាងបន្ថែមគេមិនអាចធ្វើអ្វីម្តាយកូនបានទេអីនឆាយញញឹមលោកលីជុង និយាយឃើញទេបងនិយាយហើយម៉ាក់អូនជាមនុស្សល្អគាត់និងមមិនកើតអីទេលោកសុធានិយាយកូនប្រសារឯងមកនៅទីនេះមកដើម្បីមើលថែអីនឆាយផងលោកលី ជុងបាទតែខ្ញុំទៅប្រមូលឥវ៉ាន់សិនគីមស៑ូជីងនៅក្នុងបន្ទប់លោកសករីស៑ូ សានរួចនិយាយរកមួយថ្ងៃហើយមិនឃើញឯកសារដែលអាចចាប់នាងដាក់គុកកុំឲ្យចេញសោះមានតែឯកសារអត់ប្រយោជន៍ទាំងនេះហើយក៏បោះឮសូរផាំងលោកសុធានិយាយអ្នកណាសុធារីនិយាយមានអ្នកណាបងស្តាប់ច្រឡំហើយអីនឆាយនិយាយខ្ញុំក៏ដូចជាឮសម្លេងមកពីខាងក្នុងបន្ទប់អ្នកម៉ាក់លោកសុធាក៏ស្រែកអ្នកណានៅក្នុងបន្ទប់និងគីម ស៑ូជីងក៏បិទមាត់រួចនិយាយលោកប្រធានតើសុធារីនិយាយគ្មានទេលោកសុធាក៏និងបើកចូលទៅគីមស៑ូជីងក៏ស្រែក ម៉េវ សុធារីនិយាយឃើញទេឆ្មាសោះនិងលោកសុធានិយាយអញ្ចឹងបងទៅក្រៅបន្តិចទៅនិយាយជាមួយមេធាវីបន្ថែមល្ងាចបន្តិចនិងមកដល់អីនឆាយនិយាយខ្ញុំក៏ទៅមើលអ្នកម៉ាក់ដែរលោកលីជុងនិយាយចាំបងជូនទៅអីនឆាយសើចហើយពួកគេទៅបាត់ទៅសុធារីនិយាយបំភ័យខ្ញុំស្លាប់ហើយស៑ូជីងនៅធ្វើអីយូរម្លេះ។គីម ស៑ូជីងនិយាយមិនបានទេមិនអាចឲ្យស្រីម្នាកហ្នឹងចេញពីគុកបានទេនាងឆ្លេឆ្លាទៅមកដើរទៅដើរមកក៏ប៉ះរបស់ម្យ៉ាងនាងមើលទៅក៏និយាយទូរសម្ងាត់លេខកូដអ្វីទៅអូ!ថ្ងៃកំណើតនាងក៏ចុចមិនចេញត្រូវហើយថ្ងៃកំណើតលោកប្រធានក៏បើកមិនចេញនាងនិយាយថ្ងៃកំណើតលោកស្រីនោះក៏មិនមែនហើយលោកប្រធានក៏មិនត្រូវនាងនិយដយអូ!ខ្ញុំដឹងហើយថ្ងៃកំណើតអីនឆាយ ក៏បើកបានគីមស៑ូជីងនិយាយហ៎ា!ស្រីកញ្ចាស់នេះគិតបាមល្អដែលតើនាងមានលុយច្រើននិងមាសជាច្រើនទៀតបើនាងមកវិញមានតែប៉ុណ្ណេះអាចស្តារក្រុមហ៑ុនមកវិញបានហើយតែនាងគ្មានឱកាសទេខ្ញុំនិងយកមាសនិងលុយក្នុងទូរនេះឲ្យអស់ចាំមើលនាងមានអ្វីស្តារក្រុមហ៑ុនវិញទៅហើយនាងរៀបមាសនិងលុយដាក់ក្នុងវ៉ាលីមួយបម្រុងនិងចេញនាងនិយាយបើទុកភស្តតាងខ្លះគឺកាន់តែល្អហើយនាងបានដាក់ឯកសារប៉ុន្មានសន្លឹកនិងមាសប៉ុន្មានដុំហើយក៏ចេញទៅសុធារីនិយាយស៑ូជីង ហើយស្អីនិងគីមស៑ូជីងនិយាយគ្មានស្អីទេមានខោអាវលោកស្រីនិងរបសើអត់ប្រយោជន៍ខ្ញុំឃើញក៏ជួយសម្អាតឲ្យទៅសុធារីឆ្លើយខ្ញុំទើបតែបោសហើយមានអីទៀតមើលខ្ញុំមើលបន្តិចគីមស៑ូជីងថយក្រោយហើយនិយាយខ្ញុំប្រាប់ហើយថាវាមិនសំខាន់ទេខ្ញុំយកទៅបោះចោលហើយដើរចេញទៅសុធារីនិយាយសម្រាមអីច្រើនម្លេះដាក់សុទ្ធតែវ៉ាលី៕

អត្ថបទ លីណា